Na današnji dan 1920. godine, u Konjicu je rođen Zulfikar Zuko Džumhur, bh. putopisac, karikaturist i scenarist. Potječe iz ugledne stare ulemanske porodice. Otac mu je Abduselam i majka Vasvija (rođena Rufo).
Osnovnu školu i nižu gimnaziju završio je u Beogradu (gdje mu je otac radio kao imam), a višu gimnaziju u Sarajevu 1939. Počeo je studirati pravo, ali je prešao na likovnu akademiju i završio je u klasi Petra Dobrovića. Od 1947. je sarađivao kao karikaturista i ilustrator u “Ježu”, “Borbi”, “Politici”, “Oslobođenju”, reviji “Danas”, NIN-u kao stalni saradnik i urednik. Objavio je više od 10.000 karikatura.
– Nisam ni nesavremen, ni nemoderan, pokušavam i uspijevam da volim vrijeme i adete u kojima trajem i duram, i koje je i jedino moje vrijeme, moji trenuci, moji dani, moje godine i moj dragi vakat – govorio je Zuko Džumhur.
“Hodoljublje”
Napisao je scenarije za više kratkih i tri igrana filma. Uradio je 35 scenografija za pozorište, a posljednjih deset godina radio je na sarajevskoj televiziji kao pisac scenarija i voditelj putopisnog serijala “Hodoljublje”.
Zuko Džumhur je bio izuzetan čovjek. Predsjednik SFRJ Josip Broz Tito se vrlo rado družio sa Zukom koji je važio i za jednog od najvećih boema svog vremena.
Zavičajnost je njegov dominantni emotivni naboj u putopisu; ona nosi sve elemente mehanhonije i elegijskog doživljaja svijeta. Ta zavičajnost temeljna je prepoznatljivost putopisa i on, kako je to često spominjao, sva prostranstva svijeta mjeri aršinom srca svog zavičaja: „Prestat ću da putujem onda kad zavičaj prestane da mi osvjetljava put“. Čitajući putopise Zuke Džumhura, osjetno je da su korijeni njegovog literarnog stvaranja najprije su u bošnjačkoj usmenoj književnosti, a tiču se narodnih predaja, priča i pjesmama. Pored Nekrologa jednoj čaršiji (1958), objavio je i Pisma iz Azije (1973), Hodoljublja (1982) i Putovanje bijelom lađom (1982).
Preminuo je u Herceg Novom, a ukopan u rodnom Konjicu 29. novembra 1989. godine.
