● Nepodnošljiva lakoća fraziranja: “prihodi otišli u nebo“, najmenadžer, „lider nad liderima“, „pročitao brdo knjiga“, “hrpa pacijenata“, „biser diplomatije“, “najbolji čitalac“, „sjajan defile“, „najlegendarnija generacija“, „nezaboravno muzičko veče“( a nije još ni održano), “najljepši grad na svijetu“, „niko nema dušu k'o mi“…
● Turizmološki frazeraj: „grad u kome pušu vjetrovi promjena i koji svakog prima u topli zagrljaj“, „u level potpune nirvane“(!), „ćuprija je veličanstveno remek-djelo“ (pleonazam), “most izaziva strahopoštovanje“, “čarobna, očaravajuća, netaknuta itd. priroda“, „kamenje istorije“, „zelenoplava, smaragdna ljepotica Neretva-boginja koja teče“, „najpoznatiji putopisac“ (umjetnost ne zna za stepenovanja), „najljepše planinsko selo“, “najljepši planinski greben“…
● Oboljeli od sindroma vladanja i posjedovanja običavaju reći: „moj narod“, “moja stranka“, „moja fabrika“, „moji radnici“, “moje ministarstvo“, „moja škola“, „moji učenici/studenti“,„moja sekretarica“…Takvi su najčešće u zavadi i sa sobom i sa životom.
● Blaženi siromašni znanjem! Imaju “očuvan”, neupotrebljavan, nov mozak.
