Abdurezak Džumhur, 78-godišnji penzioner iz Konjica, voli reći da je njegov dosadašni život bio u znaku borbe, najprije kao partizanskog a potom bosanskog ratnika, da bi u ovim godinama smiraja iz njega progovorio pisac rodoslova glasovite porodice Džumhur.
Naime, Džumhur je u partizane otišao kao 17-godišnjak, priključivši se Konjičkom bataljonu na Borcima iznad Boračkog jezera. Sa činom potpukovnika biva penzionisan u vojnom ali ne i u civilnom životu, jer 1957. godine postaje prvi direktor konjičkog Doma kulture, u to vrijeme reprezentativnog zdanja.
Pedeset godina kasnije iz Abdurezaka opet progovara ratnik, ovog puta svojoj partizanskoj biografiji pridodavši novo priznanje – ratnog veterana, koji se 1993. godine u 68. godini priključuje konjičkim braniocima i oslobodiocima. „Kao načelnik Štaba 43. konjičke brigade bio sam na prvim linijama od Bjelašnice do Donjeg jezerceta na sjevernim padinama Prenja“ – govori Džumhur, pritom vadeći iz džepa, kao dokaz, i boračku legitimaciju sa brojem 3.
A na pitanje ovog novinara kad je iz njega progovorio hroničar porodice Džumhur, Abdurezak je odgovorio da je decenijama sakupljao građu, zapisivao, istraživao sve ono što mu se učinilo zanimljivo za rodoslov porodice koja je dala znamenite ličnosti, među kojima je Zulfikar Zuko bio jedna od najglasovitijih.
„Posrećilo mi se da sam drugovao i sa Zukom, koji je od mene bio stariji pet godina. Iako sam ja otišao u ratnike, a Zuko u umjetnike, kao da me ovaj moj rođak svojim sveznalaštvom, a naročito umijećem pisanja, nagnao da i ja budem makar pisac rodoslova – kaže Abdurezak.
A kazivanje ovog uglednog Konjičanina je bilo obogaćeno obiljem datuma, prizora, likova među koje spadaju i Abdurezakov dedo koji je bio kadija u Istanbulu, te amidža hadži hafiz Abid, koji je, uz to što je bio kadija, uznapredovao i do muftije.
(Preneseno iz „Dnevnog avaza“, 2. 4. 2004.)
