Tkanje ćilima na razboju su od davnina radile žene za potrebe kuće i domaćinstva. Predivan spoj boja i šara, na prirodan način bojene vune, postali su umjetnost koja u svakom ćilimu, serdžadi ostavlja dio mašte, ornamentike, duboko utkane u svijest tkalje.
Neizostavni dio bosanskog kulturnog nasljeđa koji predstavlja spoj tradicije, ljepote i rada su ćilimi rađeni na drvenom razvodu, tkani vunom. Vrijedne ruke tklale su najljepše bosanske ćilime, ponjave i druge, odjevne predmete od vune.
Uobičajeno je, da se bosanski ćilimi tkaju od vune. Ako su tkalje spretnije, moguće ih je izrađivati od pamuka i svile.
“Velike greške čine domaćice kad bosanski ćilim operu deterdžentom i vodom. Deterdžent uništava ćilime. Ako ga želite prati onda je najbolji stari metod u stupama. Naime, u selima na potocima su nekada prali ćilime i prostirke tako što su ih udarali većim drvenim površinama. Jedino tako treba prati ćilime.
Pravi način održavanja jeste da se isklofa ili još bolje to se učini zimi na snijegu, jer to je njegov prirodni ambijent, a poslije istrlja tečnošću koju čini jabučni ocat i voda, to mu daje sjaj”.
Foto: #tabnerphotovideoart
